Wiśnia Kelleris

Wiśnie to jedne z najchętniej uprawianych drzew owocowych w sadach przemysłowych i przydomowych ogrodach. Popularność gatunku wynika z wysokiej plenności smacznych owoców, będących źródłem wartościowych witamin i minerałów. Nie można też pominąć walorów estetycznych drzewa, które w okresie kwitnienia może pełnić funkcję naturalnej dekoracji ogrodu. Wiśnia Kelleris to duńska odmiana średnio silnie rosnąca, tworząca rozłożystą koronę o kulistym kształcie, z mocnymi gałęziami i gęstymi krótkopędami. Charakteryzuje się wysoką odpornością na niskie temperatury i wiosenne przymrozki, mogące uszkodzić pąki kwiatowe. Wiśnia Kelleris jest również mało podatna na moniliozę i umiarkowanie wrażliwa raka bakteryjnego, plamistość liści i inne choroby

Owocowanie i zbiory

Wiśnia Kelleris średnio wcześnie wchodzi w okres owocowania, plonuje bardzo obficie i regularnie, a dojrzałość zbiorczą osiąga pod koniec lipca. Drzewo rodzi duże owoce o wydłużonym kształcie i ciemnoczerwonej, błyszczącej skórce. Miąższ lekko odchodzi od pestki, jest soczysty, zwarty, słodko-kwaśny, o rubinowym zabarwieniu soku. Kelleris to smaczna odmiana deserowa, przeznaczona do bezpośredniego spożycia i do celów przetwórczych na soki, kompoty, dżemy i mrożonki. 

Uprawa i pielęgnacja

Wiśnia Kelleris najlepiej rozwija się na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru i bez zastoisk mrozowych. Preferuje gleby żyzne, próchnicze, odpowiednio wilgotne i o odczynie pH 6,7-7,1. Młode drzewka wiśni Kelleris z odkrytym korzeniem można sadzić wiosną lub jesienią, zanim wejdą w okres wegetacji. Wiosną przeprowadza się też pierwsze cięcie formujące, a w kolejnych latach prześwietlające i odmładzające, w celu usunięcia starych i suchych gałęzi. 

Zapylacze

Wiśnia Kelleris jest częściowo samopłodna, dlatego nie potrzebuje towarzystwa odmiany kwitnącej w tym samym czasie, aby mogła obficie owocować.